Kurczę, już jakiś tydzień zwlekam z tą akcją ;^; Alekś, zostań, please ;^;

Zrobić ci dom? xD

Wypadłam na niewielką polanę, gdzie pasły się jakieś dziwne zwierzaki. Widocznie jeszcze mnie zauważyły. Dorwałam sporą sztukę, nie największą, w końcu Dartimien na pewno nie zeżre całego jelenia-nie-jelenia. Wgryzłam się w gardło stworzenia, ze zdziwieniem zauważając, że ma czerwone ślepia i trzy pary poroży. Nie mówiąc już o zielonych cętkach. Rozerwałam mu gardło, łapczywie chłepcząc krew. Nawet nie zauważyłam, że z gałęzi drzewa przygląda mi się Sirfalas, leżąc swobodnie i podrzucając uwalany krwią sztylet, swoją drogą ten, którym go dźgnęłam. Wyssałam krew do końca, otarłam usta wierzchem dłoni i dojrzałam w końcu Sirfalasa. Uśmiechnął się nieco kpiąco, na co przewróciłam oczami, ale nie zdążyłam nic powiedzieć, gdyż coś użarło mnie w ramię. Skapczyłam się właściwie tylko dlatego, że usłyszałam trzask zębów łamanych na mojej granitowej skórze. Odwróciłam się natychmiast, warcząc i sycząc i ze zdumieniem dostrzegłam, że był to inny jeleniowaty, którego czerwone gały patrzyły się na mnie złowieszczo. Za nim stała jeszcze połowa stada, inne czekały bardziej z tyłu. Czekały... Na pożywkę? Już miałam się zamachnąć na stwora, ale Sirfalas mnie ubiegł. Walnął mutanta skrzydłem, jednak ustawionym w poziomie, nie w pionie. Stworzenie zamarło w bezruchu, po czym łeb zjechał mu z karku. Truchło przewróciło się na ziemię. Reszta zwierząt wycofała się powoli.

- Sirfalas - burknęłam, kiedy smok nie zareagował, wgapiając się w przestrzeń. Zabrałam Dartimienowi jeden ze sztyletów i dźgnęłam nim smoka w ramię. Sirfalas spojrzał na mnie powoli, zdezorientowany.
- No, idziesz. - mruknęłam. Sirfalas westchnął, wyjął nóż z rany i wzbił się w powietrze, przedtem wskakując bokiem na drzewo i odbijając się od niego. Machnęłam na resztę i ruszyłam wolno przez las.

- Tak? - skrytobójca spojrzał na Alex, podczas gdy ja daremnie usiłowałam odepchnąć skórzano-metaliczne skrzydła Bozaka od siebie.

Zmieniłam oczy na czerwone i zasyczałam. Dartimien wyjął dwa sztylety ze swojej niekończącej się kolekcji. Spojrzałam na Sirfalasa. Wyglądał jak szkarłatnowłosy Jareth, przez te natapirowane włosy. Sirfalas odwzajemnił moje spojrzenie zbolałym wzrokiem. Domyśliłam się, że to Elsa dorwała się do jego włosów, w końcu w naszej paczce była "nadwornym fryzjerem''. Nie mogła ścierpieć, gdy ktoś - powiedzmy Dartimien, tyle że u niego to było naturalne - miał artystyczny nieład na głowie. Spojrzałam na Alex.
- No, i gdzie te jelenie?

Weszłam z Sirfalasem. Za nami podążał Dartimien.

- Las czy dżungla? - rzuciłam za nią, ale nie czekając na odpowiedź, odwróciłam się do przyjaciół. Dartimien znów oglądał rysunek potworka, a Sirfalas przypatrywał się morzu, jakby czekał, aż wychynie z niego, jak Posejdon, Jareth. Przewróciłam oczami.
- Ktuś głodny?
- Bydź modże... - mruknął Dartimien, nie podnosząc wzroku. Pewnie się zastanawiał, czy to na pewno kobieta. Sirfalas nie odpowiedział, ale wiedziałam, że nawet gdyby nie jadł przez ostatnie trzy miesiące - a nie jadł - to i tak niczego by nie tknął. Upierał się, by zostawiać żarcie dla tych, którzy faktycznie tego potrzebują; bo i po co miał by je im zżerać smok, który nie musi się żywić przez co najmniej dwa lata?