Wymieniłem instynktownie spojrzenie z Calloway'em, po czym obaj doskoczyliśmy do dziewczyny i chwyciliśmy ją za ręce. Pchnęliśmy ją z całej siły, wrzucając z powrotem do gabinetu. Calloway zatrzasnął drzwi i obaj oparliśmy się o nie. Whyatt stał pod ścianą, zaskoczony czymś, czego my nie zauważyliśmy.
- Ludzie, pełnia jest jakoś wcześniej.
Zlustrowałem siebie, a potem Calloway'a, wciąż praktycznie leżąc na drzwiach.
- Skok w czasie? - parsknąłem.

Wszedłem. Nie było tu żadnych lekarzy, ani w ogóle nikogo, ale może wszyscy siedzą w gabinetach, czy coś. Albo jakieś święto jest i nie pracują.
*Szczerze, który jest dzisiaj?*, zapytał trzeźwo Calloway.
*Ja to wiem? Widziałeś gdzieś jakiś kalendarz?*, odpowiedziałem, rozglądając się. Na jednym z krzeseł zauważyłem jakieś leki, czy co to było, a obok poplamiony krwią stół operacyjny. Przełknąłem ślinę.
*Co tu się, do cholery, stało? To... To chyba nie powinno... Szpital chyba nie powinien tak wyglądać, co?*, mruknąłem.
*Raczej nie.*, Whyatt objął wszystko spojrzeniem. *Spokojnie, czego ty od razu panikujesz?*
*A jak mam nie panikować?*, mało się nie wydarłem. Whyatt przejął ode mnie ciało i ruszył w kierunku stołu. Choć próbowałem go zatrzymać, przystanął dopiero tuż przed krzesłem z lekami. Były tam jakieś bandarze i inne rzeczy. A obok ten stół chirurgiczny.
*Zaraz zwymiotują.*, ostrzegłem. *Idź stąd, albo oddaj ciało.*

- W czasie pełni możemy się rozdzielić. A wszyscy troje wyglądamy tak samo.

Uniosłem brwi, czytając szybko zaklęcie. Parsknąłem śmiechem, a Calloway przewrócił zielonymi oczami.
- Widać, że autorskie. - spojrzałem na Jones'a, tłumiąc śmiech.

Patrzyliśmy się na Jones'a z mieszaniną niedowierzania i niezrozumienia, po czym białe światło zaczęło bić mi z oczu. A potem bum, zmieniły mi się z powrotem na piwne, po czym na zielone, a po chwili na brązowe. I znowu na piwne. Po każdej zmianie koloru czułem dziwne gorąco w oczach. Po chwili wszystko ustało.
- Co to znaczy? - wyrwał się natychmiast Whyatt. - Te słowa zaklęcia?

Z ulgą wypuściłem to to coś z ludzia, a wziąłem monetę. Zacząłem się jej przyglądać, Calloway i Whyatt również, z nie mniejszym zainteresowaniem. Czułem się, jakby dwie osoby 'wisiały' nade mną, zaglądając mi przez ramię.
- Celtycka? Druidzi i te takie tam? - mruknął do siebie Calloway.

Chwyciłem książkę lewą ręką, spoglądając na Jones'a pytająco.

- Tatuaż. Szczyt marzeń Calloway'a. - uśmiechnąłem się lekko do siebie razem z Calloway'em. Spojrzałem na Jones'a. - Whyatt'owi się podoba ten pomysł.