Przytrzymałam ją łapą, żeby nie szła dalej. Wyczaiłam szybko, gdzie znajdowały się założone przeze mnie pułapki i ruszyłam powoli korytarzem. Machnęłam na Lolę łapą, by szła, stawiając łapy tam gdzie ja. Przywołałam w umyśle nasza rozmowę w więzieniu. Powiedziałam, że jeszcze tu nie byłam... A te pułapki to kto, przepraszam bardzo, porozstawiał? Krasnoludki? Syrena z Fidżi? Crake? Potrząsnęłam głową. Nie powinnam teraz myśleć o nim, starym przyjacielu, który, być może, przeze mnie nie żyje. Łatwo się rozproszyć w takim miejscu, łatwo tutaj zginąć. Otrząsnęłam się i, z językiem między zębami, przestąpiłam ostrożnie resztę korytarza. Gdy stanęłam już w względnie bezpiecznym miejscu, mało się nie roześmiałam. Co się ze mną stało...?

Kiwnęłam głową. Wyszłam, oglądając się na Lolę.

Przystanęłam i zamiotłam ogonem ziemię.

- Ja... Też nie... Nie bardzo. - starałam się ująć w słowa swoje myśli. Ruszyłam za nią. - Niby nas uratowali... I w ogóle... - starannie dobierałam słowa. - Ale nie jestem pewna, czy można im ufać. W końcu nic o nich nie wiemy.

Kiwnęłam głową basiorom, założyłam kołczan na plecy i wyszłam za Lolą.

Potrząsnęłam głową.
- Jeszcze kołczan. Może wpadł do wody. - zaczęłam przeszukiwać muł i piasek stanowiące płytkie dno w rzece. Wygrzebałam stamtąd bełt, a wkrótce cały kołczan. Wyskoczyłam na brzeg i przeliczyłam strzały. Paru brakowało, ale to nie problem.
- Dobra, jest. Dzięki za pomoc.

- Nie wiem. - wytargałam ze stogu gałęzi coś, co przypominało moją kuszę, było jednak obdrapane i uwalane w mule, który pokrywał wszystko w pobliżu rzeki. - Chyba tak. Głębiej musi być łuk i kołczan.