- Znam wampira. - przekrzywiłem głowę. - Ale ona jest chyba innym wampem niż ty.  Coś jakby... Głowa klanu?

Zastanowiłem się, po czym wyjrzałem na chwilę przez okno. Skoro Jack nie podniosła alarmu po pierwszej myśli, pewnie to cuś, czymkolwiek było, nie zwabiło pterodaktyli. *Tu też czysto. Tylko jeden niespodziewany gość, ale chyba nie stanowi zagrożenia. Bez odbioru.*, w myśli zmieniłem swój głos jakbym mówił przez krótkofalówkę i zaśmiałem się bezdźwięcznie. Odsunąłem się ponownie w cień i spojrzałem na wampirzycę. Znałem tylko jednego wampira, a była nią Alice.
- Jesteś wampirem? - zadałem najbardziej kreatywne pytanie, na jakie wpadłem.

Prychnąłem w duchu. Teraz mógłby nas ten cały pterodaktyl zaatakować, a ta by sobie zginęła gazetę sprzed piędziesięciu lat czytając. Rozejrzałem się i podszedłem ostrożnie do jednego z okien, kryjąc się za ścianą. Wyprostowałem się nieco i zerknąłem na ulicę, zachowując ostrożność. Pusto. Na razie.

Czułem na sobie jej wzrok. Nie odwzajemniłem spojrzenia, zachowałem jednak czujność. Przykucnąłem w cieniu regału, wpatrując się w okno. Zauważyłem, że w dzień pterodaktyle i Łowcy byli bardziej aktywni.

Z niepokojem dostrzegłem nieznajomą. Bezszelestnie skryłem się za regałem, podnosząc katanę wyżej, ale żeby nie odbił się od niej jakiś zbłąkany promień słońca, wpadający przez zakurzone okna.

Wszedłem, rozglądając się. Nikogo nie było, bo niby skąd. Na wszelki wypadek zamieniłem się jednak w człowieka i wyjąłem katanę. Wcześniej rozdzieliliśmy się, ja poszedłem tu, Jack do parku, a Fon na plac zabaw.

Cuś w rodzaju sypialnio-kryjówki Cracker'a.